آخر هفته همزمان با خوردن لوبیا پلو خوشمزه دنیا خانم
نشستیم پای فیلم revolutionary road. فیلمی از سام مندس با بازی دی کاپریو و کیت وینسلت.
فیلم را دوست داشتم. روان و خوش ساخت بود، بدون هیچ جنگولک
بازی اضافی.
خیلی سکانس‌ها را می‌توانستی پیشاپیش حدس بزنی، ولی باعث نمی‌شد از
لذت فیلم کم کند.
داستان مربوط به زوجی است که در دهه 50 آمریکا زندگی می‌کنند.
آرزوهای دست‌نیافته جوانی در حالی که پا به میانسالی می‌گذارند، ناظران نان به نرخ
روز خور، دوستان ظاهری و خیلی چیزهایی از این دست که برایمان ملموس می‌نماید، فیلم
را می‌سازند و پیش می‌برند.
آن‌چه در این فیلم برایم خیلی جذاب بود شباهت زوج‌های جوان
دهه 50 آمریکا و مشکلاتشان با زوج‌های امروز ایران بود و این باعث شد حس آشنایی از
فیلم بگیرم.
سام مندس فیلم revolutionary road که به فارسی "جاده انقلابی" ترجمه شده – به نظر من
چندان درست نمی‌باشد چون revolutionary road نام یک خیابان در فیلم است و احتیاج به ترجمه ندارد- را در 119 دقیقه برای مخاطب روایت می‌کند
و کیت وینسلت برای بازی در آن جایزه گلدن گلاب 2009 را به خانه می‌برد، اگر چه او همان کیت وینسلت همیشگی است.
در کل اگر این فیلم را نبینید آسمان به زمین نخواهد رسید،
ولی اگر ببینید به احتمال زیاد وادارتان خواهد کرد، کمی بیشتر در مورد زندگی‌تان
فکر کنید.
